درون - بیرون

مادرون را بنگریم و حال را    -    نی برون را بنگریم و قال را

از معنای شعر فوق در می یابیم که انسان یک واقعیت درونی دارد حس و حالی درونی دارد  و یک وا قعیت اظهاری و بیرونی دارد و زبان و مفاهیم و کلمات بیرونی که بیان کننده  اظهارات او است.

  مثلا شخصی می گوید به من کمک کنید من نیازمند هستم انسان وقتی به سیمای او توجه می کند می بیند او ظاهرطبیعی  و پوست شاداب و سلامت دارد بدنی سالم و قوی دارد در دل خود شک می کند چطور این فقیر و نیازمند است ماشاءالله از من هم سرحال تراست .

برعکس شخص دیگری  به ما می گوید من حالم بسیار خوب است و آماده انجام هر کاری هستم ولی می بینیم رنگ زرد و چهره ای نحیف دارد به نظر بسیار ناتوان  و گرسنه و نیازمند است .   < رنگ رخساره خبر می دهد از سر درون >

افرادی که چهره قرمز دارند بیشتر عصبی و عصبانی هستندو دارای فشار خون بالا می باشند.

جسم ما رابطه ای قوی با روان ما دارد معمولا انسان های سالم روان آرام دارند و انسان های عصبی روان پریش اند و اضطراب و استرس دارند.

گاهی ما می گوییم عالم درون  و عالم برون

شاید عالم درون آخرت است و عالم برون دنیا و طبیعت است .

خانه از پای بست ویران است     -   خواجه در فکر نقش ایوان است

ما اگر خانه ای متوسط با زیربنای محکم داشته باشیم بهتر است تا خانه ای بزرگ و پر نقش و نگارداشته باشیم ولی با زیرساخت معیوب و فرسوده

قدیم ها کمونیست ها می گفتند اقتصاد موتورجامعه و زیربنای جامعه است  و فرهنگ روبنای جامعه است دین روبنای جامعه است .

آقای خمینی در پاسخ گفته بود اقتصادمنطق  حیوان است  مال خر است. توحید زیربنای جامعه انسانی است .